Η Πραγματική Κρίση στην Ψυχική Υγεία Σήµερα
Πόσο θα πρέπει να σας απασχολούν αναφορές που λένε ότι οι ψυχικές ασθένειες έχουν εξελιχθεί σε επιδημία και πλήττουν έναν στους τέσσερις ανθρώπους στον κόσμο σήμερα; Σύμφωνα με την πηγή αυτών των ανησυχητικών αναφορών –τον κλάδο της ψυχιατρικής– οι ψυχικές ασθένειες απειλούν να μας καταβροχθίσουν όλους και μπορούν να ελεγχθούν μόνο μέσω της άμεσης και μαζικής αύξησης της χρηματοδότησης. Προειδοποιούν για τις καταστροφικές συνέπειες των πιστώσεων που δεν δίνονται. Αυτό για το οποίο ποτέ δεν προειδοποιούν οι ψυχίατροι είναι ότι το δικό τους διαγνωστικό σύστημα είναι που χρησιμοποιείται για να παραχθούν οι ανησυχητικές στατιστικές – το δικό τους Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών-IV (DSM-IV), καθώς και το αντίστοιχό του, η ενότητα περί ψυχικών διαταραχών της Διεθνούς Ταξινόμησης Νόσων (ICD-10), δέχονται επίθεση για την έλλειψη επιστημονικής εγκυρότητας και ακρίβειας και για το ότι δίνουν έμφαση μόνο στη θεραπεία με ψυχοτρόπα φάρμακα.
Ο καθηγητής Χερμπ Κούτσινς του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Σακραμέντο και ο καθηγητής Στιούαρτ A. Κερκ του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, συγγραφείς αρκετών βιβλίων που περιγράφουν τα μειονεκτήματα του DSM, προειδοποιούν: «Υπάρχουν πράγματι πολλές αυταπάτες σχετικά με το DSM και αυτοί που το δημιούργησαν θέλουν πολύ να πιστέψουν ότι τα όνειρά τους περί της επιστημονικής του αριστείας και της χρησιμότητάς του έγιναν πραγματικότητα...».
Το κακό στην υπόθεση είναι ότι το DSM «επιχείρησε, χωρίς επιτυχία, να επιλύσει φαρμακευτικά πάρα πολλά ανθρώπινα προβλήματα».
Ο καθηγητής Έντουαρντ Σόρτερ, συγγραφέας του βιβλίου Η Ιστορία της Ψυχιατρικής, δήλωσε: «Αντί να κατευθυνθεί προς το γενναίο νέο κόσμο της επιστήμης, η ψυχιατρική του στιλ DSM-IV μοιάζει κατά κάποιον τρόπο να κατευθύνεται προς την έρημο».
Διατυπώσαμε αυτή την έκθεση και τις συστάσεις της για εκείνους που έχουν την ευθύνη να αποφασίσουν τη χρηματοδότηση και την τύχη των προγραμμάτων ψυχικής υγείας και της ασφαλιστικής κάλυψης, περιλαμβανομένων των νομοθετών και των άλλων φορέων που παίρνουν αποφάσεις και είναι επιφορτισμένοι με το έργο της προστασίας της υγείας, της ευημερίας και της ασφάλειας των πολιτών τους.
Τα αποτελέσματα της ευρείας εξάρτησης των ψυχιάτρων από το DSM, με το διαρκώς διευρυνόμενο κατάλογο των ασθενειών, για καθεμιά από τις οποίες μπορεί να συνταγογραφηθεί νόμιμα και από ένα ψυχοφάρμακο, καθρεφτίζονται και στις παρακάτω στατιστικές:
- Σε είκοσι εκατομμύρια παιδιά σχολικής ηλικίας σε όλο τον κόσμο έχει γίνει διάγνωση ότι πάσχουν από ψυχικές διαταραχές και ως θεραπεία τούς συνταγογραφούνται διεγερτικά παρόμοια με την κοκαΐνη και ισχυρότατα αντικαταθλιπτικά.
- Η χρήση και κατάχρηση ψυχοφαρμάκων βρίσκεται σε άνοδο σε όλο τον κόσμο: Περισσότερα από 100 εκατομμύρια συνταγές για τα αντικαταθλιπτικά γράφτηκαν μόνο το 2002 με κόστος 19,5 δισεκατομμύρια δολάρια.
- Μία στις επτά συνταγές στη Γαλλία περιλαμβάνει ένα ψυχοτρόπο και περισσότεροι από το 50 τοις εκατό των ανέργων –1.800.000 άτομα– λαμβάνουν ψυχοτρόπα φάρμακα.
- Εν τω μεταξύ, ο προϋπολογισμός για την ψυχική υγεία, σε όλο τον κόσμο, ωθούμενος από τις στατιστικές του DSM περί ψυχικών ασθενειών, έχει ανέβει στα ύψη τα τελευταία δέκα χρόνια.
- Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο προϋπολογισμός για την ψυχική υγεία αυξήθηκε από 33 δισεκατομμύρια δολάρια το 1994 σε περισσότερα από 80 δισεκατομμύρια δολάρια σήμερα.
- Οι δαπάνες της Ελβετίας για την ψυχική υγεία αυξήθηκαν από 73,5 εκατομμύρια δολάρια το 1988 σε περισσότερα από 184,8 εκατομμύρια δολάρια μέσα σε δέκα χρόνια.
- Η Γερμανία δαπανά σήμερα πάνω από 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για την «ψυχική υγεία».
- Στη Γαλλία, το κόστος για την ψυχική υγεία εκτινάχθηκε στα ύψη, συνεισφέροντας κατά 400 εκατομμύρια δολάρια στο έλλειμμα της χώρας.
Παρά τις δαπάνες ρεκόρ, αυτές οι χώρες σήμερα αντιμετωπίζουν αύξηση περιστατικών κακοποίησης παιδιών, αυτοκτονιών, χρήσης ναρκωτικών, βίας και εγκληματικότητας – πολύ σοβαρά προβλήματα για τα οποία η ψυχιατρική δεν μπορεί να προσδιορίσει ούτε τις αιτίες ούτε λύσεις. Έτσι, το συμπέρασμα είναι ότι η μείωση επιχορηγήσεων των ψυχιατρικών προγραμμάτων δεν πρόκειται να προκαλέσει επιδείνωση της ψυχικής υγείας. Στην πραγματικότητα, η μείωση της επιχορήγησης των επιβλαβών ψυχιατρικών πρακτικών θα βελτιώσει την κατάσταση της ψυχικής υγείας.
Τα αποδεικτικά στοιχεία που παρουσιάζονται εδώ προέρχονται από γιατρούς, δικηγόρους, δικαστές, ψυχιάτρους, γονείς και άλλους που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ψυχικής υγείας ή σε συναφείς τομείς. Η συναίνεση αυτών των εμπειρογνωμόνων είναι ότι πρωτοβουλίες που βασίζονται στο DSM, –όπως η διεύρυνση των νόμων περί ακούσιων εγκλεισμών και η επέκταση των λεγόμενων δημοτικών σχεδίων ψυχικής υγείας– είναι επιζήμιες για την κοινωνία και σε ανθρώπινο και σε οικονομικό επίπεδο. Το ίδιο ισχύει και για προγράμματα όπως ο προσυμπτωματικός έλεγχος για τις ψυχικές διαταραχές των μικρών παιδιών στα σχολεία.
Ο ισχυρισμός ότι η αύξηση της χρηματοδότησης θα θεραπεύσει τα προβλήματα της ψυχιατρικής δε γίνεται πλέον πιστευτός. Ειδικότητες που βασίζονται σε επιστημονικούς ισχυρισμούς καλούνται συνήθως να προσκομίσουν και τις αποδείξεις από την εφαρμογή τους στην πράξη για να υποστηρίξουν τις θεωρίες τους. Όταν ένα Κέντρο για τον Έλεγχο των Ασθενειών λαμβάνει κονδύλια για την καταπολέμηση μιας επικίνδυνης ασθένειας, τα αποτελέσματα της χρηματοδότησης είναι η ανακάλυψη του βιολογικού αιτίου και η ανάπτυξη μιας θεραπείας. Υπάρχουν βιολογικά τεστ τα οποία καθορίζουν αν υπάρχουν ή όχι οι περισσότερες σωματικές ασθένειες. Κι ενώ οι άνθρωποι μπορεί να αντιμετωπίζουν σοβαρές ψυχικές δυσκολίες, η ψυχιατρική δεν έχει αντικειμενικό, σωματικό τεστ για να επιβεβαιώσει την παρουσία καμιάς ψυχικής ασθένειας. Η διάγνωση είναι καθαρά υποκειμενική.
Οι πολλές και κρίσιμες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες σήμερα εκφράζουν τη ζωτική ανάγκη για την ενίσχυση των ατόμων με αποτελεσματικές, βιώσιμες και ανθρωπιστικές εναλλακτικές λύσεις έναντι των επιβλαβών ψυχιατρικών επιλογών. Σας καλούμε να εξετάσετε τις εναλλακτικές λύσεις που έχουμε συμπεριλάβει. Προσφέρουμε τις σχετικές πληροφορίες σ’ αυτήν την έκθεση για να τις αξιολογήσετε και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα για την κατάσταση της ψυχικής υγείας και την ικανότητα ή μη της ψυχιατρικής να συμβάλει στην επίλυση των σχετικών προβλημάτων.
Ρόιτ Αντί, M. D.
Μέρι Τζο Πέιτζελ, M. D.
Τζούλιαν Γουιτάκερ, M. D.
Άντονι Π. Ούρμπανεκ, M. D.